Yaklaşık 60 yıl önce, 25 Nisan 1967 tarihinde Denizli’de yaşanan olaylar ve gündem maddeleri, bugünle kıyaslandığında büyük bir dönüşümün izlerini taşıyor. O günün Denizli Gazetesi manşetinden yola çıkarak, şehrin nasıl bir değişim geçirdiğine yakından bakıyoruz.
Eğitimde Büyük Atılım: Artık Yüzde 18 Değil, Yüzde 85 Lisans Mezunu
1967’de yapılan bir araştırmada, Denizli’deki din görevlilerinin yüzde 18’inin hiçbir diploması bulunmadığı, 663’ünün sadece ilkokul mezunu olduğu belirtilmişti. Bugün ise Diyanet İşleri verilerine göre Denizli’de görev yapan din görevlilerinin yüzde 85’i lisans mezunu. Eğitim seviyesi hem toplumsal hem de mesleki standartlarda büyük bir sıçrama göstermiş durumda.
Siyasetin Nabzı Yine Yüksek Ama Daha Dijital
CHP’nin 1967’deki olağanüstü kurultayına Denizli’den 18 delege katılmış, Ecevit etkisi hissedilmişti. Günümüzde ise siyasi hareketlilik artık sadece salonlarda değil, sosyal medya platformlarında da yaşanıyor. Denizli, hem yerel hem genel seçimlerde aktif bir siyasi katılım gösteriyor.
Pamuk Yerine Teknoloji Kooperatifleri
Pamuk Tarım Satış Kooperatifi’nin 1967’de elde ettiği 463 bin liralık kâr dönemin tarım başarısı olarak öne çıkmıştı. 2025’e gelindiğinde ise Denizli, tarımda dijitalleşme ve akıllı sulama sistemleriyle öne çıkıyor. Artık kooperatifler sadece ürün satışı değil, teknoloji danışmanlığı da veriyor.
Yurt Yoktu, Şimdi Kampüsler Var
1967’de yurt eksikliği ciddi bir sorundu, yeni bir öğrenci yurdu yapma girişimi halkın ilgisini çekmişti. Bugün ise Pamukkale Üniversitesi bünyesindeki modern yurtlar, binlerce öğrenciye ev sahipliği yapıyor. Aynı zamanda özel yurtlar ve öğrenci rezidansları da şehrin çehresini değiştirmiş durumda.
Güvenlik ve Zabıta Denetimleri Dijitalleşti
1967’de bir günde 199 esnafa ceza kesen zabıta ekipleri, bugün teknolojik destekli denetimlerle çalışıyor. QR kodlu ruhsatlar, mobil kontrol sistemleri ve vatandaş geri bildirim platformlarıyla, belediyecilik hizmetleri dijitalleşti.
Denizli Değişti, Ama Ruhunu Koruyor
O günkü gazete manşetleri bize şunu gösteriyor: Denizli, değişen Türkiye’nin küçük ama güçlü bir aynası. Bugün teknolojik, sosyal ve kültürel anlamda çok daha ileride olsak da; halkın katılımı, eğitim arzusu ve üretim gücü 1967’de olduğu gibi hâlâ bu şehrin temel taşları.
